خب نشستم با خودم فکر کردم و دنیای بزرگا و بچه ها رو بررسی کردم
دنیای بزرگترا:
یه دنیا پر از دردسر یه دنیا پر از آدمای کثیف یه دنیا پر از دورویی، دروغ ،خودخواهی و و و
دنیای بزرگترا دنیای قشنگی نیس! توش آدما فقط به فکر خودشونن و اصلا به هم فکر نمیکنن و براشون مهم نیس چه بلایی سر اطرافیانشون میاد و نه تنها مهم نیس بلکه خودشون هم سر هم دیگه کلاه میزارن
....
دنیای بچه ها:
یه دنیای شیرین و قشنگ و کاملا نقطه مخالف دنیای بزرگترا
به هر اندازه که دنیای بزرگترا بده دنیای بچه ها خوبه
توی دنیای بچه ها من وجود نداره و همه ما هستن
اصن تو دنیاشون دروغ و خودخواهی و دورویی و و و معنا نداره
....
میدونید اینا یه خلاصه ای از بررسی کردنام بود ولی من اینا رو خب از قبل هم میدونستم
درسته دنیای بچه ها خیلی شیرین و قشنگه ولی وقتی قراره این دو دنیا باهم زندگی کنن تبدیل میشه به یه ضعف وقتی اون بزرگترا از حد دنیاشون خارج میشن و دیگه براشون مهم نیس طرف مقابل بچه ست یا نه اون موقع ست که بچه بودن خوب نیس
توی این دنیا بچه باشی باید منتظر ضربه هایی که از بزرگترا میخوری هم باشی
بچه ای فک میکنی همه مثل خودت خوبن و بلد نیستی دیگه در برابر بزرگترا از خودت دفاع کنی و...
از همین میترسم از اینکه فک کنن چون بچه ای هیچی حالیت نمیشه از اینکه عین یه بچه باهات رفتار کنن و ...
درسته دنیای بزرگترا قشنگ نیس ولی باید از یه سنی به بعد بری تو دنیاشون تا یاد بگیری چه شکلی از خودت دفاع کنی
پری دریایی گفته بود دنیا ارزش خانوم شدن نداره و از اون موقع این ذهنم رو مشغول کرده که اصن دنیا ارزش چی رو داره ؟!
