نمیدونم چرا همه مادر پدرا فک میکنن که بچشون باید حتما دکتر بشه؟نه واقعا چراا؟ :/
الان از بین 120دانش آموز نهمی که ما داریم فک کنم حداقل 90نفرشون میخوان برن اول از همه مدرسه ابوریحان* بعدشم تجربی و از اونجا هم همگی باهم پزشکی تهران بعد از اون هم همه بورسیه شن برای تخصص امریکا و کانادا و اینا بعد همه هم جراح قلب یا مغز و اعصاب:/
نمیگم نمیتونن ولی خب لااقل یه تحقیقی پرس و جویی بکنین بعد الکی توهم بزنین :|
ینی از هر ده نفر که میگه تجربی و صد البته جراح قلب هم، همه میخوان بشن 9نفرشون فقط به خاطر جو جامعه میخوان جراح بشن که خب اخر سر هم نمیشن :/
مثلن پسرعموم"ع" کارهای فنی رو خیلی خوب انجام میداد ولی به خاطر جو رفت تجربی و میخواد دندون پزشک بشه:/عاخه برادر من تو که اینقده ادا داری چه شکلی میخوای دهن یه ادم رو که معلوم نیس چند وقته مسواک زده رو باهاش کار کنی و دندوناش رو درست کنی
البته میدونین همه ی اینا به نظرم به خاطر حرفای مادر پدراست
مثلا ما کلی ادم توی مدرسمون داریم که خب طراحی و کارهای هنریش معرکه هستن ولی مامان و باباشون نمیذارن برن هنرستان و فقط هم تجربی
خب عاخه چرا بچه استعدادش رو ول کنه بره یه رشته ای که اصن دوست نداره؟!
هرچقدر هم بگیم مادر پدر هستن ولی به نظرم اتنخاب رشته یا شغل آینده باید دست خود آدم باشه چون قراره اون آینده هر روز سر کلاس اون رشته بشینه یا سر اون کار بره
پدر و مادر فقط باید بگن اینو بری این میشه اینو نری اون میشه همین. انتخاب باید با خودمون باشه.
یکی از خوش شانسی ها و خوشبختی های من اینه که مامان و بابام به این موضوع پی بردن و نه برای داداشم و نه برای من تصمیم نگرفتن و فقط نظرشون رو گفتن و اجباری در کار نبوده
*ابوریحان یه مدرسه فوق العاده عالی هستش و رشته تجربی و ریاضیش معروفه.البته قبولیش هم آزمون میخواد هم مصاحبه میخواد و یه سری فاکتورهای دیگه درکل اینجوری نیس بگی من میخوام بیام اینجا اونا هم راه بدن
